Asset Publisher
Kompleksowy projekt ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych na obszaracch zarządzanych przez PGL Lasy Państwowe
Nazwa projektu: "Kompleksowy projekt ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych na obszarach zarządzanych przez PGL Lasy Państwowe"
Planowany okres realizacji: 2017-2023
Beneficjent: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe
Cel projektu: poprawa stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, występujących na obszarach Natura 2000, leżących na gruntach zarządzanych przez Lasy Państwowe.
Cele szczegółowe: polepszenie lub przywrócenie właściwych warunków siedliskowych, zabezpieczenie ostoi występowania i miejsc rozrodu populacji zagrożonych gatunków oraz redukcja zagrożeń, ograniczenie rozprzestrzeniania się obcych gatunków inwazyjnych.
Zakres projektu obejmuje wykonywanie działań - najlepszych praktyk w ochronie gatunków i siedlisk, zgodnie z zapisami planów zadań ochronnych, planów ochrony oraz planów urządzenia lasu sporządzonych dla obszarów Natura 2000.
Bezpośrednim efektem realizacji projektu będzie przeprowadzenie działań ochrony czynnej na ponad 90 obszarach Natura 2000, a przez to wsparcie ponad 30 typów siedlisk przyrodniczych i ponad 30 chronionych gatunków.
Wartość projektu
Całkowity koszt realizacji projektu wynosi 33 220 366,48 zł
Maksymalna kwota wydatków kwalifikowalnych wynosi 23 206 997,57 zł
Maksymalna kwota dofinansowania z funduszy europejskich wynosi 19 725 947,92 zł
ADAPTACJA LASÓW I LEŚNICTWA DO ZMIAN KLIMATU NA TERENACH GÓRSKICH
„Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji na terenach górskich” – to zadanie podejmowane przez Lasy Państwowe, dzięki wsparciu finansowemu Unii Europejskiej.
Nazwa projektu: Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich.
Planowany okres realizacji: 2016-2022 r.
Beneficjent: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe
Celem projektu jest wzmocnienie odporności na zagrożenia związane ze zmianami klimatu w górskich ekosystemach leśnych. Podjęte działania będą ukierunkowane na zapobieganie powstawaniu lub minimalizację negatywnych skutków zjawisk naturalnych takich jak: niszczące działanie wód wezbraniowych, powodzie i podtopienia, susza i pożary.
Cel główny projektu zostanie osiągnięty poprzez realizację kompleksowych działań dotyczących zabezpieczenia lasów przed kluczowymi zagrożeniami związanymi ze zmianami klimatycznymi. Obejmą one rozwój systemów małej retencji oraz przeciwdziałanie nadmiernej erozji wodnej na terenach górskich.
Cele uzupełniające:
- odbudowa cennych ekosystemów naturalnych, a tym samym pozytywny wpływ na ochronę różnorodności biologicznej;
- ocena skutków przyrodniczych wykonywanych zadań realizowana poprzez prowadzenie monitoringu porealizacyjnego wybranych zadań adaptacyjnych. Monitoring będzie obejmował również kontynuację monitoringu wykonanego w ramach projektu małej retencji górskiej zrealizowanego w ramach POIiŚ 2007-2013, co pozwoli na uzyskanie cennych danych z wielolecia.
Nadleśnictwa zaangażowane w realizację projektu będą realizować inwestycje związane z:
- budową, przebudową lub odbudową zbiorników małej retencji i zbiorników suchych;
- budową, przebudową lub odbudową małych urządzeń piętrzących (zastawki, małe progi, przetamowania) na kanałach i rowach w celu spowolnienia odpływu wód powierzchniowych, przywracania funkcji obszarów mokradłowych i ich ochrony oraz odtwarzanie terenów zalewowych;
- przebudową i rozbiórką obiektów hydrotechnicznych niedostosowanych do wód wezbraniowych (mostów, przepustów, brodów);
- zabudową przeciwerozyjną dróg, szlaków zrywkowych oraz zabezpieczenie obiektów infrastruktury leśnej przed skutkami nadmiernej erozji wodnej związanej z gwałtownymi opadami i spływami wód (m.in. wodospusty, płotki drewniane, kaszyce, narzut kamienny).
Projekt wykorzystuje kompleksowe zabiegi łączące przyjazne środowisku metody przyrodnicze i techniczne. Planowane są w większości małe obiekty/budowle o prostej konstrukcji. Wybierane technologie mają nie pogarszać naturalnego środowiska przyrodniczego, preferuje się materiały naturalne.
Bezpośrednim efektem realizacji projektu będzie zretencjonowanie 400 tys. m³ wody.
Wartość projektu
Planowany całkowity koszt realizacji projektu wynosi 265 950 932,22 zł
Maksymalna kwota wydatków kwalifikowalnych wynosi 198 210 514,00 zł
Maksymalna kwota dofinansowania z funduszy europejskich wynosi 168 478 936,90 zł
Retencja górska
„Przeciwdziałanie skutkom odpływu wód opadowych na terenach górskich. Zwiększenie retencji i utrzymanie potoków oraz związanej z nimi infrastruktury w dobrym stanie"
Nadleśnictwo Limanowa jest jednym z 12 nadleśnictw Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie, realizujących projekt zwany w skrócie „Retencja górska" .
Celem projektu jest spowolnienie odpływu wód z terenów górskich poprzez zwiększenie możliwości retencyjnych zlewni. Pozwoli to na zminimalizowanie negatywnych skutków zjawisk naturalnych w postaci: powodzi, niszczącego działania wód wezbraniowych oraz suszy na górskich obszarach leśnych. W ramach projektu zaplanowano działania zwiększające możliwości retencyjne obszarów górskich (m.in. budowę zbiorników, renaturyzację potoków i obszarów podmokłych), chroniące stoki przed szybkim spływem powierzchniowym oraz gwarantujące utrzymanie właściwego stanu technicznego istniejącej infrastruktury hydrotechnicznej.
Poniżej publikujemy w załącznikach treść Zarządzenia Nadleśniczego w sprawie udzielania zamówień, do których nie ma zastosowania ustawa Prawo zamówień publicznych, realizowanych w ramach projektu „Retencji górskiej".
resources-to-get
Asset Publisher
Asset Publisher
Lecznicze właściwości drzew. Buk zwyczajny
Lecznicze właściwości drzew. Buk zwyczajny
Lasy od zawsze dostarczały pokarmu, schronienia oraz materiału do budowy domów. Ogromne bogactwo flory miało kiedyś jeszcze jedno zastosowanie: ziołolecznictwo.
Rozmaite surowce zielarskie - z mniejszym lub większym skutkiem - stosowane były do leczenia wszelkich schorzeń, zranień, czy odmiennych stanów świadomości. Osoby posiadające tajemną wiedzę wykorzystywania roślin do leczenia cieszyły się szacunkiem wśród ludzi, choć zdarzało się, że posądzone o uprawianie czarnej magii, płonęły na stosie.
Współczesne nauki medyczne wykorzystują to ogromne dziedzictwo kulturowe i wiedzę zdobywaną przez pokolenia zielarzy w fitofarmakologii. Rośliny, pomimo ogromnego zasobu naszej wiedzy o nich, wciąż są fascynującym obiektem badań nad występującymi w nich substancjami.
Rozpoczynamy cykl artykułów, w których przedstawimy lecznicze właściwości drzew naszych lasów.
Buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.) jest obok jodły najbardziej pospolitym drzewem limanowskich lasów. Charakterystyczna gładka, popielata kora, niezliczone ilości jadalnych orzeszków zwanych bukwią oraz ogniste barwy w okresie jesiennym czynią to drzewo trudnym do pomylenia.
Surowcem zielarskim jest liść buka, w fitofarmakologii znany pod łacińską nazwą Folium Fagi oraz owoc - Fructus Fagi. Bukiew zawiera 35% tłuszczu, 23% białek, saponiny (substancje o działaniu moczopędnym, wykrztuśnym, sterylizującym - przeciwko grzybom, bakteriom czy pierwotniakom oraz wspomagającym działanie układu trawiennego), kwasy (jabłkowy, cytrynowy, wanilinowy), sole mineralne, cukry (w tym skrobię) oraz faginę (trujący alkaloid o działaniu halucynogennym; obróbka termiczna np. prażenie, pozbawia bukiew narkotycznych właściwości). Ponadto liście zawierają liczne związki fenolowe oraz flawonoidy: kwercetynę działającą przeciwzapalnie oraz antyalergicznie, mirycetynę o właściwościach przeciwutleniających oraz kemferol (o działaniu m.in. przeciwzapalnym).
Napar z bukowych liści ma silne właściwości odkażające, oczyszczające, słabe przeciwzapalne i przeciwalergiczne, uspokajające oraz pobudzające trawienie. Zalecany w przypadku stanów zakaźnych gardła i jamy ustnej. Napar lub nalewkę z liści buka należy stosować z umiarem - przedawkowanie objawia się zwiększoną sennością. Orzeszki buka przed spożyciem powinno się uprażyć. Większa ich dawka może spowodować dolegliwości żołądkowe. Młode, wiosenne liście o jaskrawozielonej barwie mają wyraźny kwaskowaty posmak, przypominający szczaw lub szczawik zajęczy, są bardzo dobrym dodatkiem do wiosennej sałatki lub do spożywania na surowo. Bukiew, po uprzedniej obróbce termicznej, można stosować jako dodatek do deserów oraz ciast.
Artykuł ukazał się w październikowym Głosie Limanowskim