Choć raczej nie spotkamy jej na wierzchołkach karpackich wzniesień (gdzie klimat jest za ostry dla tego wrażliwego gatunku), a raczej w niższych, bardziej osłoniętych położeniach, niewątpliwie jest największą ozdobą Beskidów. Okazy osiągające 40-50 metrów wysokości nie należą do rzadkości.

Właściwości lecznicze jodła zawdzięcza, podobnie jak jej kuzyn – świerk, olejkom terpentynowym zawartym głównie w żywicy oraz, w mniejszym stopniu, w igłach. Właściwości lecznicze jodły są niemal identyczne jak świerka (oraz sosny), stąd gatunki te mogą być stosowane zamiennie. Przeciwzapalne i przeciwwirusowe działanie farmakologiczne olejku terpentynowego wyraża się głównie na łagodzeniu infekcji dróg oddechowych. W mniejszym stopniu wykazuje działanie przeciwgrzybiczne. W warunkach domowych z surowca jodłowego najłatwiej można przyrządzić nalewkę z młodych pędów na 70% roztworze etanolu w proporcji objętościowej 1:1, następnie odstawić na minimum pół roku. W sytuacjach awaryjnych, gdyby przeziębienie dopadło nas jeszcze tej zimy, umyte igliwie można zalać wódką lub winem, a następnie krótko gotować. W razie wystąpienia reakcji uczuleniowej (podobnie jak przy świerku) natychmiast zaniechać stosowania ziela jodły.

W sklepach zielarskich można dostać olejek pichtowy otrzymywany z młodych pędów i niedojrzałych szyszek jodły syberyjskiej. W skład tego produktu wchodzą: octan bornylu, fitoncydy, oraz terpeny: alfa-pinen, limonen, borneol, humulen i inne. Stosować go można przy przeziębieniach, infekcjach, nerwobólach oraz zmęczeniu w postaci inhalacji lub odkładów.