Jesteś na czwartym przystanku ścieżki przyrodniczo - leśnej "Lubogoszcz"!

W terenie, w którym jesteśmy wybija małe źródełko. Takich miejsc w okolicznych lasach odnaleźć można sporo. Wiosną woda wypływa spomiędzy kamieni silniejszą  strugą, latem sączy się wolniej tworząc wokół błotniste miejsce, które jest licznie odwiedzane przez zwierzęta leśne. Oczywiście nie przychodzą tu po to, aby moczyć w nich swoje badyle (nogi jelenia) czy biegi (nogi dzika), ale po to, aby wytarzać się w błocku, a dzięki temu nie straszne im będą letnie insekty, takie jak kleszcze czy muchy. Zaschnięte błoto na ich sierści stanowi doskonałą ochronę.

Takie miejsca zwane są babrzyskami. Wokół tego miejsca, w wilgotnej glebie często spotkamy tropy, czyli odbicia kończyn zwierząt leśnych. Warto przyjrzeć się im bliżej, żeby odkryć kto tu był i korzystał  z dobroci kąpieli w błocku.

Źródełka leśne urozmaicają ekosystem lasu. Rozlewając się w zagłębieniach terenu tworzą dogodne warunki życia gatunkom, które wymagają w swym rozwoju środowisk wodnych. W takich miejscach spotkamy przedstawicieli płazów:  żaby, traszki górskie i karpackie, ropuchy. W  płytkich i nasłonecznionych, a tym samym w cieplejszych zbiornikach zobaczyć możemy kumaki górskie.

Poza tworzeniem dogodnych siedlisk, obiekty podobne do tego przy którym stoimy, mają istotny wpływ na gospodarkę wodną regionu. Oczka wodne, stawy, mokradła, młaki to tzw. obiekty małej retencji mające na celu zatrzymanie jak największej ilości wody opadowej, przez jak najdłuższy czas. Takie zbiorniki wodne są bardzo pożądane w dobie ocieplenia klimatu. Znacznie zwiększają zasoby wodne naszego kraju.

Właściwości retencyjne ma również ściółka leśna, która w trakcie opadów deszczu nasiąka kumulując w sobie wilgoć. Właściwości takie ma również sam las, który zimą gromadzi wodę w postaci śniegu. Wiosną, pod okapem koron drzew, topnieje on znacznie dłużej, niż na przestrzeni otwartej. Dzięki temu las spełnia również rolę przeciwpowodziową.