Jesteś na ósmym przystanku ścieżki przyrodniczo - leśnej "Lubogoszcz"!

W tym miejscu możemy zaobserwować większość gatunków drzew i krzewów występujących w otoczeniu ścieżki.

Gatunkiem dominującym jest tu jodła pospolita – drzewo iglaste, nazywane przez najmłodszych mylnie „choinką”. W dobie ocieplenia klimatu jodła ma się dobrze. Wędrując ścieżką spotkamy tysiące siewek i młodych jodełek.  Drugim gatunkiem iglastym występującym na naszej ścieżce jest świerk pospolity. Niestety ciepło, które zmienia nasz klimat,  świerkom nie służy. To drzewo  preferuje chłód i dużo wilgoci. Jego płytki system korzeniowy (przystosowany do dużej wilgoci w siedlisku)  w starciu z silnymi wiatrami przegrywa. W litych drzewostanach świerkowych zobaczyć możemy powalone drzewa, tworzące tzw. wiatrowały lub wiatrołomy.

Jak odróżnić świerka od jodły?  Warto zwrócić uwagę np. na szyszki. Jeżeli jesteśmy w lesie latem lub wczesną jesienią to zobaczymy szyszki obu gatunków.  Jeśli wznoszą się do góry (sterczą jak świeczki) jest to jodła, a jeśli skierowane są w dół to z dużym prawdopodobieństwem możemy powiedzieć, że stoimy przed świerkiem.

Obok jodły najważniejszym dla regionu gatunkiem tworzącym okoliczne lasy jest buk pospolity. Liściasty i cienioznośny gatunek najlepiej czuje się w otoczeniu innych buków tworząc las zwany buczyną. Buki cechuje gładka, popielatoszara kora, eliptyczne,  błyszczące, ciemnozielone liście oraz charakterystyczne owoce, zwane bukwią. Nasiona, trójgraniaste orzeszki są  pożywieniem wielu leśnych zwierząt, a w szczególności dzików.

Spośród drzew iglastych na Lubogoszczy spotkać można również sosnę pospolitą. Występuje ona tutaj sporadycznie. W górach występuje rzadko, zazwyczaj w niższych położeniach. W tym miejscu jednak warto wspomnieć, że jest to główny gatunek lasotwórczy w Polsce. Ponad 60 % lasów państwowych w Polsce to sosna. Ma ona charakterystyczną korę: szarobrązową i grubą u podstawy pnia, a w górnej części czerwono cynamonową, łuszczącą się cienkimi płatami.

Oprócz wymienionych gatunków na naszej ścieżce spotkamy jeszcze lipę drobnolistną o pięknie pachnących kwiatach oraz brzozę brodawkowatą, drzewo o rozpoznawalnej czarno – białej korze, którą ze względu na wysoką zawartość łatwopalnych substancji można  używać do rozpalania ognisk (na terenach LP - tylko w wyznaczonych miejscach).

Występowanie obok siebie tak wielu gatunków wpływa na odporność lasu, dzięki czemu będziemy mogli się nim cieszyć przez wiele lat.